Terapia behawioralna
Terapia behawioralna jest powszechnym podejściem we współczesnej psychoterapii. Psychoterapia behawioralna koncentruje się na teorii uczenia się, jak również na koncepcjach warunkowania klasycznego i operacyjnego. Ten rodzaj psychoterapii opiera się na założeniu, że objawy niektórych chorób psychicznych są spowodowane niewłaściwie rozwiniętymi umiejętnościami.
Celem psychoterapii behawioralnej jest pomoc klientowi w eliminowaniu niezdrowych zachowań i doskonaleniu cennych umiejętności behawioralnych. Najczęstsze zastosowania terapii behawioralnej to leczenie fobii, problemów behawioralnych i uzależnień – czyli sytuacji, w których konkretny objaw może być zidentyfikowany jako “cel” interwencji terapeutycznej.Teoria behawioryzmu służy jako podstawa teoretyczna psychoterapii behawioralnej.
Terapia behawioralna może być stosowana w połączeniu z psychoterapią poznawczą lub jako samodzielne leczenie. Psychoterapia behawioralna jest rodzajem psychoterapii, która jest zarówno dyrektywna, jak i zorganizowana. Analiza zachowania, opis środków potrzebnych do korekty zachowania, przyrostowy trening nowych umiejętności behawioralnych oraz zastosowanie nowych umiejętności behawioralnych w życiu to fazy terapii.
Podstawowym celem terapii behawioralnej jest poprawa zachowania pacjenta, a nie zrozumienie przyczyn jego problemów. Poprawa następuje szybciej i jest bardziej konkretna w terapii behawioralnej niż w innych formach psychoterapii. Nawet w przypadku długotrwałych chorób możliwy jest szybki postęp. Jako źródło wiedzy wykorzystano Wikipedia.org.
Terapia poznawczo-analityczna
Anthony Ryle założył w Wielkiej Brytanii terapię poznawczo-analityczną, formę terapii psychologicznej. Terapia poznawcza to podejście dyrektywne, zorganizowane, zorientowane na cel, koncentrujące się na poznawczym modelu określonego stanu psychicznego lub nieprawidłowego zachowania i obejmujące szereg strategii, zarówno oryginalnych, jak i zapożyczonych z innych podejść psychoterapeutycznych: Psychodrama, terapia Gestalt,
terapii behawioralnej i terapii skoncentrowanej na kliencie. Terapię poznawczą wyróżnia rygorystyczne eksperymentalne testowanie wszystkich teoretycznych założeń, na których koncentrują się jej koncepcje terapeutyczne, a także wnikliwa ocena jej skuteczności.
Od terapii psychoanalitycznej odróżnia ją przede wszystkim fakt, że materiał terapii poznawczej charakteryzuje się problematyką “tu i teraz”. W przeciwieństwie do psychoanalityków, terapeuci poznawczy nie przywiązują dużej wagi do wspomnień pacjenta z dzieciństwa; zamiast tego, terapeuta poznawczy skupia się przede wszystkim na myślach i uczuciach pacjenta zarówno przed sesją, jak i w przerwach między sesjami.
Różnica między psychoterapią poznawczą a behawioralną polega na tym, że psychoterapia poznawcza zwraca większą uwagę na wewnętrzne (psychiczne) doświadczenia pacjenta, jego emocje, uczucia, oczekiwania, marzenia i postawy. Jako źródło wiedzy wykorzystano Wikipedia.org.
Terapia Gestalt
Terapia Gestalt jest techniką psychoterapii skoncentrowaną na metodach eksperymentalno-fenomenologicznych i egzystencjalnych. Terapia Gestalt nie jest gałęzią psychologii Gestalt, która jest wykorzystywana w praktyce, ale zawiera niektóre z jej koncepcji.
Podstawową metodą terapii Gestalt jest metoda eksperymentalno-fenomenologiczna: klientowi zaleca się przeprowadzanie eksperymentów i obserwowanie zjawisk, które pojawiają się w wyniku tych eksperymentów podczas terapii Gestalt. Na przykład, klient może zostać poproszony o opisanie wydarzenia z jego życia lub problem jako eksperyment, po prostu mówiąc o tym, lub wyobrażając sobie i opisując hipotetyczny scenariusz i jak pacjent będzie działać w nim. Informacje zostały zaczerpnięte z wikipedia.org.